Na je ziekmelding kom je in contact met de arbodienst. Een eerste en vaak eenmalig contact of juist het begin van verdere afspraken. Deze keer de ervaring van mijn jongste zoon: Stef Stuntpiloot. Een 19-jarige student die na een mountainbikestunt tijdelijk niet in de horeca kan werken.

Linda kan door haar ziekte haar functie niet meer uitoefenen. Ze stuurt me een berichtje met link naar een vacature die ze heel leuk vindt. We spreken af dat ze een korte motivatie schrijft. Dan ontvang ik een WhatsApp bericht: Moet er in de motivatie ook dat ik uit de ziektewet kom?

De sparsessie staat nog niet zo lang op mijn site. “Waarom kan ik niet gewoon zelf een afspraak plannen via je website?” Die vraag kreeg ik onlangs. En eerlijk? Ik snap ’m helemaal. Toch kies ik er bewust voor om het nét even anders te doen.

Begin van het jaar … met verkoudheids- en griepvirus zijn veel mensen ziek. We kennen allemaal wel die collega die met een ‘onschuldige’ snotneus, hoestend en proestend aanwezig is. Hij is er wel, maar niet helemaal.

Ik lees de column ‘Stom!’ in een blad en stel de vraag aan mezelf: wat vind ik eigenlijk allemaal Stom! en daar maak ik mijn column van.

Er komt/is een nieuwe app voor parkeren met de gehandicaptenparkeerkaart (GPK). De kaart zal dit jaar gedeeltelijk vervangen worden door de app ‘Parkeren Plus’. Dat is leuk, wil ik mee aan de slag. Maar - zolang deze nog niet landelijk is uitgerold - vond ik het handig om voor enkele plaatsen waar ik regelmatig kom (alvast) een parkeervergunning aan te vragen.

Het fijne van een GPK is dat je dichterbij en op meerdere plekken mag parkeren. Voor mij geeft het meer mogelijkheid om ergens te kunnen komen zonder angst (te) ver te moeten lopen. Echter, je moet er wel wat voor doen.

Babette (43) heeft een hbo-opleiding en had een staat van dienst van bijna twintig jaar toen ze werd aangereden. Van business partner bij een beursgenoteerde organisatie tot ontvanger van een WIA-uitkering. Haar leven is honderd procent anders dan een paar jaar geleden.