Stomme opmerkingen … en hoe daarmee om te gaan
Gesprek met Karin
Hoe kwamen we hier nu op? We zijn het gesprek met de verzekeringsarts voor de WIA-beoordeling aan het voorbereiden en wéér brengt Karin die ruzie met haar puberzoon Thomas ter sprake. Hij noemde haar een ambitieloze bankhanger!
Ja, zo kwamen we van een opmerking van een arts via gesprekken met kinderen naar ruzie met je puber, naar het omgaan met stomme opmerkingen en de vraag waarom ze je soms zo raken.
Karin vraagt zich af wat ze verkeerd doet: ‘Thomas deed zo gemeen tegen mij. Ik kan nu zeker beter omgaan met stomme teksten maar deze blijft me bij.’ Ik vraag haar waarom ze nu weer aan deze ruzie moet denken. En waarom haar dit zo hoog zit. Het is immers niet de eerste keer dat ze dit vertelt. Snel komt Karin met haar antwoord: ‘We hebben het nu over een jaar terug en eehhm [twijfelend] … wat Thomas zei was wáár …’
Ja, dat was het ook. Tóén. ‘En?’, vraag ik. ‘En het was niet zoals ik hém geleerd had om te zijn en in het leven te staan. En het was niet zoals ík wilde zijn. En het was waar, ik híng ook op de bank in mijn joggingpak.’
‘Wat kan jij hier nú mee doen Karin?’ vraag ik.
‘Ja, ik weet het wel’, zegt ze. ‘Er met Thomas over praten, hij weet niet dat hij me destijds zo gekwetst heeft. Dan kunnen we misschien over het nu praten, over waar ik nu mee bezig ben. Daar hebben wij het eerder over gehad, dat neem ik me voor om te doen.’
Stomme opmerking! Hoe reageer je?
Eerder hebben we met elkaar gekeken naar het omgaan met stomme opmerkingen. Bedenk dat je zelf kunt kiezen of je wel of niet reageert. Als je wel reageert, hoe dan?
Tips
- Reageer vanuit jezelf, laat weten wat het met je doet.
- Zet humor in.
- Bedenk wat passend is. Uitleggen? Of is een kort antwoord voldoende?
Doe je dat direct, achteraf of een volgende keer? - Blijf vriendelijk en rustig, ga geen ruzie of discussie aan.
En:
- als je vaker dezelfde opmerkingen krijgt, bedenk vooraf goede antwoorden,
dan sta je nooit met je mond vol tanden.
Aanvullende tips 1
Karin en ik komen tot de volgende aanvullingen:
- Terugkomen op een opmerking kan. Laat weten wat het met je deed.
- Als je jezelf laat zien, stel je je kwetsbaar op. Het zit in het woord … kwets-baar. Weet dat.
Zijn we zo compleet? Nee, er moet nog iets bij. Ik denk aan wat ikzelf meemaakte deze zomer.
Aannames!
We zitten met enkele ‘whiplash-kenners’ bij elkaar. Als we het over kinderen hebben voel ik me vrij genoeg om het volgende te delen: Tijdens een voorstelronde bij een meeting waar ik bij was vertelde iemand dat ze – omdat zij een chronische ziekte had – had gekozen voor één kind.
Ik vond dat een openbaring. Had ik mij dat ooit afgevraagd!?
Voor mij was dit een heel ding om dit te delen. Kwetsbaar, eerlijk. De opmerking ‘dan waren jouw klachten vast niet zo ernstig’, had ik niet verwacht. Dat diegene direct daarna zei: ‘oh, dat was invullen ’, maakte de impact niet minder. Dit kwam binnen. Wow! Achteraf werd ik boos. Ja, het was ‘invullen’, maar voor mij was het meer dan dat en ik kon er op dat moment niets mee.
Nu wel. Stof voor een column en aanvullende tips.
Aanvullende tips (2) en overwegingen
- Check je eigen aannames. Iedereen doet aannames, jij ook. Klopt de jouwe?
- De meest kwetsende opmerkingen komen onverwacht (moment of persoon).
- De meest kwetsende opmerkingen zijn (vaak) waar.
Die laatste overweging, daar twijfel ik zelf nog over.
Klopt dat? Zijn ze vaak waar? Wat vinden jullie?